Gisteren is een dag geweest om nooit meer te vergeten. Na 15,5u weëen om de 3-4 minuten die in intensiteit toenamen, gingen we samen met vroedvrouw naar het ziekenhuis. Helaas viel onderweg alles stil. En ondanks 1à2 cm opening, verweekte baarmoederhals, stevige weëen en ... moesten we na enkele uurtjes in t ziekenhuis terug huiswaarts keren. De inkorting van de baarmoederhals vlotte niet zodat ook de ontsluiting niet verdering.
Damn...
Ontgoocheling alom, maar soit, al die voorweëen hebben wel hun nut (we blijven optimistisch).
Het heeft weinig nut om alles te forceren met baxters en zo, dus wou ik liever terug naar huis om te ontspannen en te hopen dat het terug in gang zou komen. Voorlopig nog niet maar we leven op hoop...
Tot later!